O święta naiwności!
To tak tylko się mówi. Ale nie ma czego świętować...
Nie na darmo wybrałam do ilustracji tego wpisu zdjęcie Czerwonego Kapturka - książkowy, bajeczny wprost! - przykład dziecięcej naiwności.
We wpisie:
Czym jest naiwność?
Kto jest naiwny?
Komu grozi bycie naiwnym?
Dlaczego ludzie są naiwni?
Czym grozi bycie naiwnym?
Czy naiwność jest wadą?
Jaką rolę gra naiwność w kontekście relacji z narcyzem?
Czy można coś zrobić z własną naiwnością?
Jak stawać się mniej naiwnym?
Wg Wielkiego Słownika Języka Polskiego naiwność to "cecha kogoś, kto bezkrytycznie wierzy innym oraz myśli i postępuje w sposób prosty i szczery."
synonimy:
naiwniactwo, łatwowierność, bezkrytycyzm, bezkrytyczność, prostoduszność
antonimy:
sceptycyzm, krytycyzm, realizm
Słowo "naiwność" językoznawcy wyprowadzają od łacińskiego nativus - urodzony/wrodzony/naturalny. Czyli łaciński przodek słowa "naiwny" nie jest nacechowany w żaden sposób - ani negatywnie, ani pozytywnie. Jest neutralnie naturalny. Naturalnie neutralny.
Czym jest naiwność?
Już sam słownik, chociażby tylko za pomocą synonimów i antonimów nam o tym mówi.
To łatwowierność, bezkrytyczne podchodzenie do życia, ludzi i informacji, brak realnego podejścia do w/w, za dużo optymizmu (no skoro antonim to sceptycyzm), nadziei, wiary i dobrej woli.
Powtarzam: za dużo optymizmu nadziei, wiary i dobrej woli. Jak może to być wadą?
Mogę więc stwierdzić, że:
naiwność to posiadanie trzech cnót głównych w za dużej ilości.
O paradoksie.
Za dużo, nadziei i miłości.
Nie jest wszak dobrze gdy ma się czegoś za: za mało lub za dużo.
Dobrze jest mieć w normie.
Kto jest naiwny?
- Dzieci.
Dzieci mają dziecięcą naiwność. Jest to cecha pewnego etapu ich rozwoju, która mija.
- Ludzie niepełnosprawni intelektualnie.
Aby mieć pojęcie w jakim stopniu są upośledzeni często porównuje się ich funkcjonowanie do dzieci w określonym wieku. Są to więc ludzie organicznie zatrzymani na jakimś etapie rozwoju, a naiwność jest w ich wypadku, jak u dzieci, jedną z typowych dla ich niepełnosprawności (bo już nie wieku) cech.
- Ludzie w normie intelektualnej, ale niezbyt inteligentni.
Tu bym polemizowała. Nie wszyscy i nie z zasady. Gdyż jeśli żyje się trochę na tym świecie i nie mieszka pod kamieniem, tylko wśród ludzi to w końcu zna się osoby, które są tępe, ale cwane, które będą wykorzystywać innych i ich naiwność, ale same naiwne nie są.
- Ludzie młodzi i niedoświadczeni.
Jak wyżej: też nie wszyscy, nie z zasady, i nie istnieje zasada, która działa w przeciwną stronę bo są ludzie:
- młodzi, niedoświadczeni i naiwni,
- młodzi, niedoświadczeni i nienaiwni,
- starzy, doświadczeni i naiwni.
- starzy, doświadczeni i nienaiwni.
Ostatnie dwa przypadki pokazują, że z wyjątkiem osób ograniczonym przebywaniem na wczesnym etapie rozwoju (dzieci) lub zatrzymaniem się na nim (osoby upośledzone) naiwność lub jej brak przestaje być prostą wypadkową funkcji intelektu i/lub wieku.
Musi więc być po prostu cecha charakteru.
- Poza tym są też ludzie niejako wybiórczo naiwni.
Co to znaczy? Że w pewnych sferach swojego życia stąpają mocno na ziemi i ogarniają, a gdy rzecz dotyczy innych życia sfer (i ludzi!) nagle stają się naiwni jak dziecko.
Komu grozi bycie naiwnym?
- Osobom, ogólnie mówiąc, dobrym, wielkodusznym, wyrozumiałym, cierpliwym - gdyż każdy sądzi po sobie i takie osoby np. nie wyobrażają sobie, że ktoś coś robi czy mówi w złej woli bo one nigdy by tego nie zrobiły.
Zobacz także:
- Osobom pogodnym, otwartym, nastawionym do ludzi optymistycznie.
- Osobom z zasady upatrującym w ludziach dobra i takowych pobudek.
Jak powstaje ów homo credulus - człowiek naiwny?
Dlaczego ludzie są naiwni?
- Bo im zależy.
W. Zender
Niekoniecznie musi to chodzić aż o miłość, może to dotyczyć różnych przyjaźni, znajomości i tego, że ktoś po prostu nie chce zobaczyć prawdziwej twarzy drugiego człowieka. Przypominam przypadki ludzi naiwnych wybiórczo! Powiedzmy, że są ludzie, którym zależy bardziej na kimś, niż na tym, żeby nie być przez tego kogoś wykorzystywanym.
- Bo są przywiązani do jakiejś wizji świata, ludzi i nie chcą się pogodzić z tym, że jest ona nierealna.
Wiąże się z tym również myślenie życzeniowe i oszukiwanie samych siebie. Np. niektórzy muszą wciąż udowadniać coś, czego nauczyły się w dzieciństwie: wiecie, że wszyscy ludzie są z natury dobrzy, nie ma złych wilków, i takie tam.
Patrz też:
Czym grozi bycie naiwnym?
- Byciem wykorzystywanym - na różne sposoby, bo na różne sposoby można wykorzystywać człowieka.
- Nieprzyjemnymi, kłopotliwymi/czasem tragicznymi konsekwencjami swoich wyborów w różnych dziedzinach życia.
Czy naiwność jest wadą?
Zależy jak dla kogo: dla tego pierwszego naiwnego czy tych, co go wykorzystują.
Tak jest wadą. Jest ułomnością, bo szkodzi temu, kto ją posiada i osobom, na które jego decyzje mają wpływ.
Jaką rolę gra naiwność w kontekście relacji z narcyzem?
Znaczącą! Jedną z głównych! Naiwność to jedna z cech które czynią z człowieka doskonałego żywiciela narcyza. Mniam..! Do czasu oczywiście.
Zobacz także:
Czy można coś zrobić z własną naiwnością?
Tak. Można ją pielęgnować i kontynuować lub zmniejszać i pozbywać się.
Naiwność u dorosłego, nieupośledzonego człowieka to nie brak nogi, że nie odrośnie.
Jak stawać się mniej naiwnym?
Przeczytasz we wpisie: JAK PRZESTAĆ BYĆ NAIWNYM
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zachęcam do pozostawiania komentarzy i z góry za nie dziękuję :)
Zaglądam na blogi moich Komentatorów, i najczęściej również je obserwuję.
Komentarze zawierające link nie będą publikowane, potrafię Was znaleźć! :)