Wycieczkowo, urlopowo,zdjęciowo: KRAKÓW

Fotorelacja - multum zdjęć! - ze styczniowego  pięciodniowego pobytu w stolicy Małopolski.

Po prostu popatrzcie, na co ja patrzyłam - nie mam zamiaru podawać tu żadnych przewodnikowych wiadomości na temat tego, na co patrzymy, bo opisując w ten sposób już tylko te miejsca, w których tym razem gościliśmy chyba dostałabym obłędu.

Nie mówiąc w ogóle o ogromie tego, co w ogóle warto i trzeba zobaczyć w Krakowie, albowiem my zwiedzamy to miasto od roku 2003, a musicie wiedzieć, że nasze zwiedzanie przypomina często istny turystyczno-miejski survival... 
Jego niektóre przygody z różnych miejsc na mapie Polski opiszę Wam może w oddzielnym poście - myślę, że dla takich obrazków  i ich utrwalenia warto bym wysiliła pamięć, bowiem zwiedzamy kraj ojczysty już od ładnych paru lat.

Poniżej zestaw zdjęć (ze wszystkich ok. siedmiuset..!), które zrobiłam tym razem goszcząc w Krakowie. A pomyślcie, iż nie mam aparatu zdatnego do robienia zdjęć w nocy - tylko dzięki temu nie przywiozłam tych zdjęć w ilości ok. 1700... Zdjęcia pokazuję zgrupowane wg fotografowanej lokalizacji, a nie chronologicznie jak je robiłam, bo w niektórych miejscówkach bywaliśmy codziennie i zawsze przy tej okazji cykałam fotki. Zwróćcie uwagę na to, że niektóre wyglądają jak przepuszczone przez jakiś filtr - i rzeczywiście, był to filtr, ale ... ze smogu.

Są to zdjęcia tylko z tego pobytu w Krakowie, ale nie ze wszystkich miejsc, w których teraz byliśmy, bo np.: we wszystkich  wnętrzach na Wawelu jest zakaz fotografowania,  a znana z "Listy Schindlera" kamienica na Kazimierzu (którą obfotografowałam dokładnie lat temu z osiem) jest teraz w remoncie, zasłonięta, tak samo jak  krużganki na dziedzińcu Zamku.

Pierwszy raz pokazuję tu Kraków, więc  po drodze między zdjęciami traficie przy tej okazji na trochę prywaty, i będzie chwilami sentymentalnie.

Zdjęcia z dwóch wyjazdowych wycieczek towarzyszących temu pobytowi pokazałam w postach:

Urlopowo,wycieczkowo,zdjęciowo:OPACTWO BENEDYKTYNÓW W TYŃCU <klik>

Wycieczkowo,urlopowo, zdjęciowo:WIELICZKA KOPALNIA SOLI <klik>

a lokale, w których tym razem byliśmy w poście

 Kraków: gdzie zjeść i wypić? <klik>

Tymczasem już nie przedłużając, zapraszam na oglądanie styczniowego Krakowa wraz ze mną:

Planty w śniegu

Widziałam je już zimą, ale teraz pierwszy raz w śniegu:

Wawelskie Wzgórze

Tym razem nocowaliśmy tak blisko tego najlepszego adresu w mieście, jak to tylko możliwe. Podaję odległość w metrach: 0 (słownie: zero). 

Jakże daleką przeszliśmy drogę od naszego pierwszego noclegu w Krakowie: wakacyjny tydzień w akademiku w Nowej Hucie - jeszcze zanim Nowa Huta zaczęła być modna, a Sławomir Shuty napisał swój "Zwał", i zaczęto organizować wycieczki po tej części Krakowa,  za to dokładnie w tym samym czasie, gdy odrąbano tam komuś głowę w parku.

Wawel widziany z Mostu Grunwaldzkiego

Z tej perspektywy zobaczyłam go pierwszy raz w życiu, we wrześniu 1997 r. 

Od tamtej pory wracam do Krakowa.

A za każdym razem muszę wejść na Wawelskie Wzgórze, do Katedry i jej podziemi. 

Wtedy do Katedry nie mogłam wejść, nie było czasu, bo zatrzymaliśmy w Krakowie autokarem tylko na krótki postój w drodze na wycieczkę szkolną do Szczawnicy.

Dwa poniższe zdjęcia w w/w filtrze ze smogu...

...bo:

Księżyc nad Wawelem

Wisła widziana z Wawelu

Wawelski Smok...

a tuż nad nim...

Krakowski smog

Styczniowy wschód słońca nad Krakowem

widziany z Wawelskiego Wzgórza

Chyba najpiękniejszy wschód słońca, jaki widziałam. 

Piękniejszy nawet, niż letni wschód słońca nad morzem! Zdecydowanie ciekawszy, bogatszy w kolory i efekty! Jestem wielbicielką zachodów i wschodów słońca, ale fotografuję zazwyczaj tylko zachody, które łatwiej "złapać", a tu "przy okazji" trafił się nam taki spektakl: co za feeria barw, i jakie światło! Daję tu całą garść zdjęć, bo po pierwsze wszystko to się wciąż zmieniało, a po drugie nie dało się objąć w jednym kadrze tego, co wszystko naraz było widoczne gołym okiem.

Kazimierz

Ulica Szeroka wyglądała niestety jak parking, całkiem zastawiona samochodami i przez to mało fotogeniczna:

i oczywiście przesławne zapiekanki na Placu Nowym

które pokazywałam w poście Kraków: gdzie zjeść i wypić? <klik>

Muzeum Inżynierii Miejskiej

wystawy stałe i czasowa

oraz

Galeria Figur Stalowych 

Zachód słońca po drodze

Krakowski Rynek

Fokus w obwarzanku...

...w filtrze ze smogu...

...i po zmroku...

ZACZAROWANA DOROŻKA

ZACZAROWANY DOROŻKARZ

ZACZAROWANY KOŃ

Dzielnica uniwersytecka

Mogła być moja.

Moim marzeniem gdzieś od połowy liceum było studiowanie w Krakowie. Złożyłam papiery, pojechałam na egzaminy i.. je zdałam. Dostałam się na studia dzienne na Uniwersytecie Jagiellońskim, popłakałam się ze szczęścia jak przyszło mi pocztą (takie czasy!) zawiadomienie o tym.

Po czym -  pojechałam na egzaminy do Warszawy.  Zdałam je, dostałam się na studia dzienne na Uniwersytet Warszawski. I...wybrałam Warszawę. 

Collegium Maius

Collegium Novum

Ulica Retoryka

Ciekawa ulica, jej nazwa, budynki i sentencje na nich.

"Długo myśl- prędko czyń."

"Ars longa, vita brevis."

"Festina lente."

na Kamienicy pod Śpiewającą Żabą

Maszkaron przed Pałacem Hutten-Czapskich

Międzynarodowe Centrum Kultury 

wystawa 

Lwów 24 czerwca 1937

Miasto 

Architektura

Modernizm

a w kamienicy obok...

WYSTAWA SZTUKI EROTYCZNEJ

Zdjęć tu nie pokażę, żeby nie było, że szerzę pornografię i nieobyczajność, natomiast żadna to sztuka, tylko miejsce na wygłupy i zdjęcia dla jaj - które, zupełnie jak ich towarzysz oraz narządy damskie występują tam bardzo licznie:)

A na koniec, za tym murem miejsce już nie tyle chylące się ku upadkowi niestety, ale obawiam się, iż przed całkowitym zanikiem - cóż za niepowetowana strata! - powód, dla którego w ogóle, całe lata temu, zainteresowałam się Krakowem: Kossakówka, dom Juliusza i Wojciecha Kossaków i ich rodzin - mając lat z 11-ście pierwszy raz przeczytałam książkę "Maria i Magdalena" autorstwa Magdaleny Samozwaniec - córki Wojciecha Kossaka. Zobaczyłam to miejsce i życie Krakowa jeszcze XIX w. jej oczami i stwierdziłam, że kiedyś muszę tu trafić. Kiedy pierwszy raz tu dotarłam - w czerwcu 199 r. miejsce to wyglądało niewiele lepiej, ale było jeszcze zamieszkane, przez jak sądzę lokatorów mieszkań komunalnych... spóźniłam się o jakieś 90 lat.

A w międzyczasie przeczytałam również "Reflektorem w mrok" Boya-Żeleńskiego, starszego od Samozwaniec o pokolenie, i jeszcze z innej perspektywy zobaczyłam Kraków  tamtych czasów i poznałam jego znanych mieszkańców z innych - jakże ciekawszych! - stron, niż te zapodawane na  szkolnych lekcjach...

I jak tu nie wracać do Krakowa..?