ŻABOJADY CZYLI JAK DOBRZE JEST ZBACZAĆ Z GŁÓWNYCH TRAS

UWAGA, UWAGA: Kto doczyta (i doogląda) do końca, ten zostanie nagrodzony widokiem, który w rzeczonych Żabojadach ukazał się nam.

Dla czego jesteście skorzy nadrobić na trasie kilometrów i czasu?

Ja: dla śmiesznych nazw miejscowych i jedzenia.

I tak: podczas urlopu na Suwalszczyźnie patrzyliśmy wieczorem na mapę, gdzie by tu pojechać następnego dnia, na który, wyjątkowo, nie mieliśmy już dawno z góry przygotowanego grafiku.

Patrzę, patrzę.: 

- Lenkupie....śmieszna nazwa....zaraz....zaraz... dalej są... Żabojady.

Postanowiłam: 

- Jedziemy do Żabojadów! (59 km w jedną stronę).

- To jak Żabojady to jedźmy przez Trójstyk (granica polsko-litewsko-rosyjska).

- To jedźmy. 

- To jak Trójstyk, to może i Stańczyki..? (10 km od Żabojadów).

- To i Stańczyki. 

I tu, już na początku, morał: 

Nigdy nie umniejszajcie motywów wyprawy w postaci zabawnych nazw miejscowych i jedzenia - bo nigdy nie wiadomo gdzie jeszcze dzięki temu dotrzecie i jaką granicę przekroczycie w tej w drodze. (My w tym wypadku przekroczyliśmy dzisiejszą granicę województw i historyczną granicę krajów)

I pojechaliśmy.

Skręciliśmy z głównej, asfaltowej trasy... 

...i wjechaliśmy w Park Krajobrazowy Puszczy Romnickiej po czym tłukliśmy się powoli w tę i z powrotem piaszczystą i malowniczą drogą, 2 km w jedną stronę....

Dojechaliśmy do Żabojadów

Centrum Żabojadów:

Zaraz, zaraz, a co to...? To....

ŻABIE OCZKO W ŻABOJADACH.

UROCZE!

I to specjalnie dla nas!

(No bo kto tam dojeżdża?)

Jeśli każde miejsce, w którym się było zostaje potem w człowieku w jakiś sposób, to w ten zimny, wietrzny, ciemny, pochmurny dzień cieszę się, że mam w sobie słoneczne i ciepłe żabie oczko wśród zieleni w Żabojadach.